In januari meldde ik dat voor mij de belastingaangiftes weer voor de deur stonden en ik daar wat over zou schrijven. Intussen is het allemaal weer afgerond voor 2019 en is er genoeg te vertellen. In dit artikel en het volgende geef ik een samenvatting van hoe mijn jaarlijkse belastingaangiftes hier in het Verre Oosten in zijn werk gaan.
Gelet op mijn huidige financiële situatie moet ik jaarlijks twee keer aangifte doen:
- In januari moet de reguliere aangifte voor werknemers ingediend zijn.
- In mei moet de uitgebreide aangifte ingediend zijn.
Om verwarring te voorkomen: beide aangiftes moet ik doen in het land waar ik woon (dus niet in Nederland).
Hieronder geef ik uitleg over de eerste belastingaangifte.
Een woord vooraf: ik gebruik in dit artikel het begrip inkomstenbelasting als het gaat om belasting op inkomen uit een dienstverband. Naar Nederlandse begrippen is dit misschien niet de juiste term, maar in het volgende artikel zal duidelijk worden waarom ik het zo omschrijf.
De reguliere aangifte voor werknemers
Deze aangifte is verplicht voor iedereen die in loondienst is. Het inkomen uit arbeid en eventuele extra uitbetalingen door de werkgever (zoals een bonus) dienen als basis voor de aangifte.
Daarnaast is het in deze aangifte mogelijk om persoonlijke aftrekposten in te geven. De aftrekposten zijn grotendeels vergelijkbaar met wat we in Nederland kennen: ziektekosten, studiekosten, giften, etc.
Twee aftrekposten zijn het noemen waard:
- Als de fiscale partner geen inkomen had in het betreffende fiscale jaar, kan de werkende partner daarvoor omgerekend ruim 1000 euro aftrekken.
- Elektronische betalingen (met behulp van een bankpas bijvoorbeeld) zijn deels aftrekbaar. Dit is een maatregel om de bevolking aan te moedigen zo min mogelijk contant af te rekenen, om daarmee belastingontduiking tegen te gaan.
Het interessante van de reguliere aangifte is dat zowel de aangifte als de financiële afwikkeling een taak van de werkgevers is. De werkgevers dienen namens de werkgevers de aangiftes in. Een bijbetaling of teruggave wordt later met het salaris verrekend. Ik zie daar heel veel voordelen in:
Werknemers worden door hun werkgevers geholpen met het samenstellen en indienen van de belastingaangifte, en hoeven dus niet individueel (met of zonder professionele hulp) aan de slag.
Werkgevers weten precies wat ze te wachten staat en kunnen voorkomen dat hun werknemers eventueel in de problemen zouden komen.
De belastingdienst hoeft niet achter individuen aan. Niet voor het indienen van de aangifte, maar dus ook niet voor het innen van een eventuele bijbetaling.
Een ander groot voordeel voor het invullen van de aangifte is dat de belastingdienst hier een groot deel van de benodigde informatie al elektronisch gekoppeld heeft in hun systemen. Geen gedoe met bonnetjes en papieren die ik in mijn eigen administratie moet opzoeken.
Het indienen van de aangifte
In de praktijk gaat het indienen van de reguliere aangifte voor mij als volgt:
- De finance afdeling van mijn werkgever stuurt alle werknemers in januari een e-mail met het verzoek om de belastingaangifte in te dienen.
- Zodra het online systeem van de belastingdienst geopend is, log ik in. Vervolgens laad ik met een paar drukken op de knop de benodigde gegevens in en controleer ik die.
- In hetzelfde online systeem genereer ik een (digitaal) rapport, wat ik daarna in het interne systeem van onze finance afdeling importeer.
- Het systeem van de finance afdeling voegt het rapport samen met gegevens uit het bedrijf (zoals het belastbare inkomen en de reeds ingehouden inkomstenbelasting).
- Ik krijg de concept belastingaangifte toegestuurd, inclusief de conclusie over het bij te betalen of terug te ontvangen bedrag.
- Ik controleer de gegevens en geef akkoord.
- De aangifte wordt door het bedrijf ingediend, en een bij te betalen of terug te ontvangen bedrag wordt verrekend met het salaris van februari (of verspreid over meerdere maanden, als ik dat wil).
Al met al een vrij eenvoudig proces, met name omdat mijn werkgever me erbij helpt en het proces ook nog eens grotendeels geautomatiseerd is.
In de praktijk heb ik er hooguit twee keer een half uurtje werk mee. Nu moet ik er ook bij zeggen dat ik voor deze aangifte nog nooit bijzonderheden heb gehad. Ik ben een redelijk “doorsnee” belastingbetaler wat dat betreft.
Tarieven inkomstenbelasting
Het land waarin ik woon hanteert een progressief tarievenstelsel voor inkomstenbelasting, met zeven schijven. Met een modaal inkomen schop je het tot en met de derde schijf. In de bovenste schijf kom je pas terecht bij een inkomen van omgerekend ruim boven de 300.000 euro. Daar hoef ik me dus voorlopig nog geen zorgen over te maken…
Het resultaat
Over het fiscale jaar 2019 moest ik voor de reguliere aangifte een klein bedrag bijbetalen. Dat is in lijn met voorgaande jaren. Het is ook geen verrassing: de belasting op mijn loon was al maandelijks ingehouden en ik heb geen bijzondere aftrekposten gehad.
Zoals ik eerder al liet zien in het artikel over mijn salarisstrook, komt een deel van de inkomstenbelasting ten goede aan de federale belastingdienst, en een (kleiner) deel aan de lokale belastingdienst. Dat geldt ook voor het bij te betalen bedrag, maar dit is allemaal volautomatisch via het salaris afgewikkeld.
Tot zover de uitleg over de reguliere aangifte voor werknemers. In het volgende artikel vertel ik over de uitgebreide aangifte, die wat meer werk oplevert.
Abonneren via e-mail: Wil je een e-mail ontvangen zodra er een nieuw artikel op fareastfire.nl is gepubliceerd? Abonneer je dan gratis (uitschrijven is mogelijk):
Geef een antwoord