De zon schijnt. Ik kijk uit het raam van ons appartement en geniet ervan. De rust en stilte doen me goed. Na een paar hele drukke maanden was ik er ook echt aan toe. Gelukkig heb ik nu een paar dagen vrij.

“We hebben een projectje voor je”

Een paar maanden geleden werd op mijn werk gevraagd of ik de leiding zou kunnen nemen in een klus van een paar maanden. Full-time. Inhoudelijk lag het werk buiten mijn reguliere takenpakket, maar het leek me een uitgelezen kans om een keer in een ander stuk van de bedrijfsvoering mee te kunnen doen. Bovendien zou het bedrijf er erg mee geholpen zijn en zouden mijn directe collega’s mijn andere werk van me overnemen.

Dus: akkoord, ik doe die klus! Het enige nadeel was wel dat ik op een andere locatie moest werken, wat in de praktijk neerkwam op dagelijks drie uur in de auto.

In overleg met de collega’s waar ik mee samen ging werken, besloten we om de gebruikelijke werkuren (9:00u tot 18:00u) ook echt aan het werk te besteden. We hadden er ook 10:00u tot 17:00u van mogen maken om zo de impact van onze reistijd de verkleinen. We hebben daar toen samen wat lagere wiskunde op losgelaten:

  • Bij werkdagen van 9:00u tot 18:00u hebben we 8 werkuren op een dag (1 uur pauze).
  • Bij werkdagen van 10:00u tot 17:00u hebben we 6 werkuren op een dag (1 uur pauze).
  • Het uit te voeren werk was grotendeels sequentieel. We konden bijna niets in parallel doen.
  • Simpel gezegd komt het erop neer dat als we ervoor kozen om van 10:00u tot 17:00u te werken, we 8/6-1 x 100% = 33% meer dagen nodig zouden hebben.
  • In absolute getallen: we schatten het totale werk op ongeveer 750 uur. Bij werkdagen van 8 uur zouden we 94 dagen nodig hebben. Bij werkdagen van 6 uur zouden we 125 dagen nodig hebben. 31 werkdagen dus, ofwel ruim 6 weken. Dat was niet wenselijk.

Aan de slag

Het gevolg van onze keuze was wel dat de doordeweekse dagen erg lang werden. Rond 7:15u de auto in en tegen 20:00u weer thuis. Dan avondeten en daarna nog een rapportage en een paar mails beantwoorden.

Mijn baas heeft me trouwens de keuze gelaten om op de doordeweekse dagen in een hotel te verblijven. Maar dat zag ik zelf niet zitten. Maanden aan een stuk iedere week weg van huis, ’s avonds alleen op een hotelkamer. Even tussendoor: ik zit dit hier echt niet melancholisch, met tranen in mijn ogen of als klaagzang te schrijven hoor. Maar dat avonturiers-gedachtengoed “leven uit een koffer” is echt niet zo spannend en romantisch als soms wordt gezegd. Home sweet home.

Kortom: ik heb de afgelopen maanden vaak niet zoveel tijd gehad voor andere dingen. Bewegen is erbij ingeschoten. Op financieel gebied heb ik alleen het noodzakelijke gedaan: de inkomsten en uitgaven bijgehouden, geen bijzondere uitgaven gedaan en begin deze maand deel 1 van de jaarlijkse belastingaangifte ingediend. Meer informatie over deze belastingaangifte lees je terug in deze blog van 2020. Met beleggen, het lezen van andere blogs en dergelijke ben ik bijna niet bezig geweest.

En nu?

De klus op mijn werk is afgerond. Na mijn korte vakantie keer ik weer terug in mijn reguliere werk en wil ik privé ook de draad weer oppakken.

Is het een probleem dat ik de afgelopen maanden zoveel tijd aan mijn werk heb besteed? Ik vind van niet. Soms gaan dingen zo en moet je prioriteiten stellen. Het is in veel opzichten een leerzame klus geweest en ik heb mijn werkgever ermee kunnen helpen.

Maar…nu is het tijd om mezelf weer even op te laden!

 


Abonneren via e-mail:

Wil je een e-mail ontvangen zodra er een nieuw artikel op fareastfire.nl is gepubliceerd? Abonneer je dan gratis (uitschrijven is mogelijk):

Deel op social media: